2023-04-09
„Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy!”.
Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jest wydarzeniem metahistorycznym, czyli wykraczającym poza możliwość udokumentowania go tak, jak wszystkich wydarzeń, które składają się na długą historię ludzkości. Dokonało się w obrębie doczesności, lecz odzwierciedla i ukazuje perspektywy wieczności, której kształt zna tylko Bóg. Stanowi drugi kraniec rzeczywistości wcielenia Syna Bożego, poczętego jako człowiek w Nazarecie, urodzonego w Betlejem, którego los dopełnił się na Golgocie. Dopełnił się, ale się nie skończył, bo ostatnie słowo, jak zawsze, należy do Boga. Prawda o zmartwychwstaniu Jezusa stanowi niezbywalny i trwały fundament chrześcijańskiej wiary, a wraz z nią także nadziei. Nie jest tylko teoretycznym przekonaniem, lecz powinna określać całe nasze życie, ponieważ przypomina, że jest ono ukierunkowane ku Bogu i wieczności, zapoczątkowywanej przejściem przez nieuchronną bramę śmierci. Zmartwychwstanie Jezusa to poręka i zadatek naszego zmartwychwstania. Wyznajemy z ufnością i radością, że nasze życie i postępowanie, tak samo jak dzieje świata, mają sens, który wykracza poza doczesność. Dlatego zasadne i wielce zobowiązujące staje się wezwanie Apostoła Narodów zawarte w Liście do Kolosan: „Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus”.
2023-04-08
Wielka Sobota jest dniem, w którym wierni kościoła katolickiego oczekują na zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
To także dzień adoracji przy Grobie Pańskim i przy Krzyżu. W ciągu dnia wierni przynoszą do świątyń wielkanocne pokarmy w koszyczkach, aby je poświęcić
2023-04-07
Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa! Gdziekolwiek znajduje się twój znak, Chrystus daje świadectwo swojej Paschy: owego „przejścia ze śmierci do życia”. I daje świadectwo miłości, która jest mocą życia – miłości, która zwycięża śmierć. Bądź pozdrowiony Krzyżu, gdziekolwiek się znajdujesz, w polach, przy drogach, na miejscach, gdzie ludzie cierpią i konają… na miejscach, gdzie pracują, kształcą się i tworzą… Na każdym miejscu, na piersi każdego człowieka, mężczyzny czy kobiety, chłopca czy dziewczyny… i w każdym ludzkim sercu (…) Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa. Ave Crux! (św. Jan Paweł II, 1987 r.)
Dzisiaj uświadamiamy sobie prawdę o obecności krzyża w naszym życiu. Krzyża człowiek nie zdejmie z serca, nie wyrwie go z sumienia. Krzyż zawsze na nas czeka. Jest częścią naszego życia, naszej codzienności. Dzisiaj adorując i całując krzyż pomyślmy o naszej grzeszności, ale też pomyślmy o cierpieniu tak wielu ludzi. Pomyślmy o prześladowanych chrześcijanach na całym świecie. Nie bójmy się krzyża. Nie usuwajmy go z przestrzeni naszego życia, z przestrzeni życia publicznego. Niech krzyż Chrystusa będzie punktem odniesienia dla wielu naszych spraw, niech będzie drogowskazem jak mamy w życiu postępować.
2023-04-02
2 kwietnia, przypada 18. rocznica śmierci Świętego Jana Pawła II. Przez jego wstawiennictwo możemy prosić Boga o potrzebne dla nas łaski. On przez długie lata swojego pontyfikatu własnym przykładem uczył nas, jak oddać się całkowicie Chrystusowi i jak świadczyć wobec innych o własnej wierze.
O godz. 20.30 przy pomniku Św. Jana Pawła II zebraliśmy się na „Czuwaniu modlitewnym ze św. Janem Pawłem II".
Modlitwa, Apel Jasnogórski oraz odczytanie myśli Ojca Świętego kierowane do nas ze Wzgórza Lecha.
2023-04-02
Wielki Tydzień wprowadza nas w śmierć Jezusa. Ona jest tematem przewodnim tych dni. Jest białą czy czarną „panią” tego czasu. Panuje nad wszystkim, nad wszystkimi naszymi myślami, pragnieniami, planami… wszak wszystko znajduje swoje zwieńczenie w śmierci. Jezus „wchodzi” w nią, w sam jej środek, pozwala się jej objąć, oddaje się w jej władanie, aby następnie zadać jej śmiertelny cios.
Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie Jezus uwalnia tych, którzy byli skazani, którzy nie widzieli już żadnej nadziei w swoim życiu, którym wydawało się, że idą jedynie ku zagładzie. Do nich kieruje Chrystus swoje słowa, że jest z nimi, żeby się nie bali.
Bóg staje blisko tych, którzy są mali (w szerokim wymiarze tego słowa), którzy są słabi, mało znaczący, niepozorni w swoich ekonomicznych możliwościach, peryferyjni. Bóg – w dniach Wielkiego Tygodnia – mówi, że kocha wszystko to, co jest jakoś połamane przez życie lub możnych tego świata.
Do tych, którzy sądzą, że wszystko już skończone, Bóg mówi, że jest właśnie odwrotnie, że wszystko dopiero nabiera początku, energii, staje się dopiero autentycznie wielkie. Kiedy świat mówi, że wszystko już zgubione, że wszystko przepadło, w swoim zmartwychwstaniu Jezus mówi, że właśnie dopiero teraz wszystko zostało odnalezione, na nowo odrodzone.